Sinds mijn zestiende heb ik in de horeca gewerkt. Hard werken voor weinig maar nooit chagrijnig, zeiden we altijd. Ik heb altijd al gewerkt zo is een ding dat ik zeker van huis uit heb meegekregen zeker mij werk houding. Mijn vader zij een keer ‘het maakt niet uit wat je doet of je nou schoonmaker bent of dokter, zolang je de beste schoonmaker of dokter bent die je maar kan zijn. ‘. Dit vond ik een waardevolle les van een zeer hard werkende vader. Dus ik deed mijn best om de beste serveerster te zijn die ik maar kon zijn. Bij ieder restaurant waar ik ging werken werd ik uiteindelijk manager en wanneer ik dit bereikt had bleef ik nog voor een paar maanden en ging ik weer naar een ander restaurant. De uitdaging was wat mij bezig hield wat mij passie gaf. Daarbij heb ik ook in niet de meest chique tenten gewerkt en was ik gewoon opzoek naar iets fatsoenlijker.

Totdat ik langs een klein tentje kwam waar ze simpele lekkere gerechten serveerden. Het was een kleine bistro en liet mijn CV achter. Ik was 19 en net weggegaan bij een restaurant waar ik geen fooi kreeg, de baas stopte alles in eigen zakken en betaalde ons gewoon het minimum. Dus ik was met spoed opzoek naar een andere baan want huur moest betaald worden. Gelukkig had een achter de handje om een maand mee rond te komen, altijd handig om wat opzij te zetten. Ik werd door de bistro gebeld en begon er met werken. Ik vond het hier hartstikke leuk en had ook het gevoel iets toe te kunnen voegen. Het restaurantje was van een jong stel, een pastorie chef en een chef die het van hun baas en de vorige eigenaar hadden overgenomen. Ik heb eerst een half jaar in de bediening gewerkt en daarna ging ik de keuken in eerst als kok en daarna als souschef.

Mijn chef was mijn mentor hierin. Door hem heb ik mijn passie voor koken herontdekt. Hij leerde mij discipline in de keuken en kritiek ontvangen want zacht was hij zeker niet maar wel duidelijk en geduldig. Door hem heb ik geleerd om feedback goed te ontvangen en te implementeren. Ook heb ik veel gelachen en echte typische kokshumor aangeleerd gekregen. Hij leerde mij de basis van het koken en hoe simpel een lekker gerecht kan zijn. Al deze dingen hebben mij geholpen om in mijn leven verder te komen. En hier ben ik hem en mijn vader trouwens ook ontzettend dankbaar voor.

2 reacties

  1. horica is best ik doe ook maar ik doe thuis

  2. Emma (studente pedagogische wetenschappen) op zegt:

    Dag Sophia

    Vooreerst wil ik graag meedelen dat je blogs op een heel boeiende manier geschreven zijn. Ook de receptjes tussendoor zijn een toffe aanvulling! Ik heb heel veel respect voor de manier waarop je in het leven staat. Graag had ik iets meer te weten gekomen over de uitspraak: “Door hem heb ik geleerd om feedback goed te ontvangen en te implementeren.” Kan je hier iets meer over vertellen? Ik vind het zelf soms ook moeilijk om op een juiste manier kritiek te uiten of met kritiek om te gaan en ben wel eens benieuwd of jij enkele tips hebt 🙂

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *