Patricia hallo en welkom bij mijn blog. zoals je ziet aan de titel ga ik het hebben over de feestdagen. ik ben erg benieuwd hoe jullie lezers deze dagen ervaren dus leave a comment!
voor mij zijn de feestdagen vaak niet heel feestelijk. niet dat ik dat heel erg vind ik sta er wat neutraler in dan anderen. dat komt voor een groot deel door mijn familie. en mijn jeugdhulp verleden. ik vier het zelf dus ook niet echt. wel een beetje maar anders.
allereerst wil mijn familie ieder jaar weer dat ik kom. hier heb ik nou eigenlijk dus nooit zin in. dat leid ertoe dat ik dus soms als ik uitgenodigd word door vrienden, dan naar hun toeging want dan had ik een excuus niet naar familie te hoeven. wanneer ik niet naar vrienden kon, had ik helaas geen excuus en ging ik dan toch maar. daar kreeg ik ook ieder jaar weer spijt van. dit jaar heb ik ook besloten om niet meer te gaan. ik heb geen excuus en vond het lastig mijn familie te vertellen dat ik niet wilde. ik wil hun ook niet kwetsen maar dat gaat een beetje lastig want hun zijn wel een beetje het probleem.
allereerst is het zo dat mijn oma alles perfect wil hebben. dat is geen probleem maar daardoor gaat ze wat wij noemen zenuwen lijden. ze gaat zo stressen dat het op een gegeven moment iedereen irriteert. stel je voor je zit met z’n alle gewoon rustig en zij is als een kip zonder kop de hele tijd heen een weer aan het lopen en te mompelen: ‘en de tafel moet nog schoon en ik kan die stoelhoezen niet vinden en dit moet nog en dat moet nog en zus en zo’. terwijl het niet zo is dat de koning langskomt. het is gewoon zij, me opa, me moeder en haar vriend, me halfzusje en ik. soms komt de zus van me oma met haar man ook even langs en soms mijn oom ( de broer van mijn moeder dus mijn oma haar zoon) met zijn kinderen maar iedereen kent het huis allang al dus waarom ze zich dan zo een zorgen maakt geen idee. dit irriteert iedereen wel maar we negeren het. op mijn opa na die een kort lontje heeft en dan gaat schreeuwen dat ze even rustig moet doen. en bijna iedereen weet wel juist als je tegen iemand zegt dat ze rustig moeten doen op een geïrriteerde manier dan worden ze dat dus juist niet. mijn oma ook niet dus die 2 worden door de dag heen dan alleen maar erger.
dan heb je nog mijn moeder. haar vriend is echt geweldig maar net als mij houdt hij zich liever overal buiten dus we doen beide ook niet echt iets om mijn moeder te stoppen wanneer ze onhandige opmerkingen maakt. ook omdat we niet zouden weten wat we er tegen kunnen doen. mijn moeder heeft borderline en daardoor flapt ze er vaak van alles en nog wat uit. op zichzelf is dat geen groot probleem maar dan hebben we allereerst mijn stressende oma die niet beter wordt van de opmerkingen. zo zei mijn moeder vorig jaar dat er wel wat peper bij de spaghetti saus kon. mijn moeder eet idioot veel zwarte peper. zoveel dat als zij gehaktballen maakt je het vlees niet een meer proeft en niemand ze lekker vind behalve zij. dus dan zit mijn oma weer hoog in de stress. ów is het niet goed? ow moet ik wat peper voor je pakken? ik kan anders ook wel even snel wat anders voor je maken? ‘waarop mijn opa dan weer schreeuwt:’nee joh ga zitten ze kan zelf wel wat peper pakken ze weet waar het staat. die saus mankeert niks je weet hoe dat kind is die vreet peper nog puur. zo was ze vroeger ook al dus kappen nou met dat gezeik en ga nou ff 3 tellen zitten met je bek dicht. dat gezenuwlei word er niet goed van.’
dan hebben we ook nog mijn half zusje. zij word nog onderzocht, maar dat zij wat stoornissen heeft is al meer dan duidelijk. om heel eerlijk te zijn heb ik echt een hekel aan haar. ze heeft altijd me spullen gestolen, kapot gemaakt, altijd alles geprobeerd voor me te verpesten. zelfs mijn vrienden wel eens weggepest dat ze niet meer wilde komen of rare roddels over mij verspreidde waardoor ze mij niet eens wilde zien. ze sloeg me en gooide spullen naar mij maar zodra ik ook maar wat terug deed had ik de grootste ruzie met mijn moeder. die dan losse handjes naar mij kreeg want ja voordat mijn moeder hulp kreeg heeft ze mij vroeger ook mishandeld en mijn zusje heeft daar ook vaak genoeg voor gezorgd.( mijn oom werd altijd voorgetrokken door mijn oma waardoor mijn moeder als het jongste kind dus mijn zusje is gaan voortrekken. ze ziet dit nu de laatste paar manden pas in en het gedrag slijt er dus nog niet zomaar uit.) ze geniet van de macht en de chaos die ze creëert en er word dus vermoed dat ze een sociopaat is. haar aanwezigheid alleen al is voor mij al een reden niet te komen.
maar zodra het november word, word mijn halfzusje ook erger in haar gedrag. ze gaat zich veel meer misdragen. thuis op school en ieder plek waar ze komt. het is dan ook geen verrassing dat mijn zusje nou niet bepaald veel vrienden heeft en dat de gezinsvoogd af en toe geen raad weet met haar. maar zodra mijn moeder dan ook nog eens een domme opmerking eruit flapt die mijn zusje niet bevalt……. nou ze zeggen dat er een 3e wereld oorlog aankomt maar die heb ik met mijn zusje al meerdere keren beleeft. met knallende ruzie als gevolg. me zusje gaat schreeuwen naar me moeder. die schreeuw weer terug. dan schiet me oma in de stress en word mijn opa boos. en o wee als mijn oom en zus van mijn oma er ook nog zijn want die gaan dan ook meer bemoeien met nog meer geschreeuw als gevolg.
en al hebben we dat allemaal achter de rug zelfs dan gebeuren er nog steeds vervelende dingen. zo trekt mijn moeder nog steeds mijn zusje wel eens voor. zij krijgt de duurdere cadeaus. dit negeer ik dan gewoon maar vervolgens gaat mijn zusje dat natuurlijk even lekker inwrijven. om heel eerlijk te zijn denk ik dat ik haar oprecht haat want ik kan echt niks positiefs benoemen over haar. er is geen moment geweest dat zij ooit oprecht lief is geweest voor mij of überhaupt anderen. ze is alleen lief wanneer ze er iets voor terug krijgt en zodra ze het heeft is ze weer gemeen.
ook met oud en nieuw is het hetzelfde verhaal. al ben ik er alleen de avond en heb ik eens een keer vuurwerk gekocht dan steek ik net de 1e party box af en wanneer ik me omdraai is de helft van mijn vuurwerk weg. vervolgens zie ik dat mijn moeder en zusje dat hebben gepakt om aan de andere kant af te steken. sorry maar wat heb ik aan vuurwerk wat ik zelf niet eens kan afsteken en niet eens kan zien omdat hun aan de andere kant aan staan? mijn moeder snapt dingen als vragen niet en snapt dus niet goed hoe onbeschoft het is om mijn vuurwerk te pakken. ze snapt niet dat het zelfs eigenlijk stelen is. en me zusje… ja die weet dat dondersgoed en geniet weer van het leed dat ze dus bij mij veroorzaakt.
ik zie dat dit al weer een hele lap aan tekst word dus zal ik de rest van mijn blog in een deel 2 doen. hierin benoem ik hoe de jeugdhulp ook invloed had op mijn beeld van de feestdagen en hoe ik het vanaf dit jaar anders ga doen.
dank je voor het lezen van mijn blog.