Sharon Dus vandaag is mijn papa jarig. Zoals je al weet uit één van de vorige blogs is hij een grijze zone. Ik heb heel de dag al liggen nadenken of ik zou sturen, gewoon kort iets sturen of niet. Langst de ene kant wil ik sturen, puur uit respect. Niet omdat ik een heel gesprek wil starten. Maar ik ben bang dat als ik stuur, ik hem hoop geef terwijl dat op dit moment niet de bedoeling is. Als ik niet zou sturen zou ik mezelf schuldig en onrespectvol voelen. Ik heb raad gevraagd aan mijn vriend maar hij beseft ook dat hij geen juist antwoord kan geven. Dus heb ik raad gevraagd aan mijn broer. Maar ook hij kan niet zeggen wat ik moet doen. Dus ik heb nog langer nagedacht en ik heb besloten om wel te sturen. Dit is puur om mijn eigen gemoedsrust te sussen. Ik heb wel een vervolg in mijn hoofd. Ik ga sturen “gelukkige verjaardag.” Als hij meer stuurt stop ik met sturen. Maar dan kan ik mij alleszins niet slecht voelen of mezelf iets kwalijks nemen.
Dus ik heb dit gestuurd en hij heeft terug gestuurd. En voor de eerste keer in die 7 jaar heb ik niet gehuilt. Ik was wel van slag, ookal weet ik niet waarom want hij antwoordde heel normaal maar toch. Maar ik heb geen tranen gelaten wat voor mij chapeau is. Ik ga niet vaker sturen na vandaag of er is nog geen nieuwe deur open gegaan waar ik ons samen aan tafel zie zitten maar het toont wel aan dat ik het allemaal beter een plaats kan geven. En ik moet zeggen dankzij deze blog te schrijven leer ik ook meer over mezelf.
3 reacties
Dag Sharon,
Ik vind het erg mooi om te lezen dat je er uiteindelijk toch voor gekozen hebt om jouw papa een berichtje te sturen voor zijn verjaardag. Mag ik vragen wat er voor jou voor gezorgd heeft dat je het allemaal wat beter een plaats kan geven? En wat zou voor jou nog nodig zijn om eventueel toch vaker te sturen, om toch nog extra contact op te nemen met hem?
Ook leuk dat je door deze blog beter je zelf leert kennen! 🙂
Met lieve groetjes,
Marie
Dag Sharon,
Ik vind het erg mooi om te lezen dat je er uiteindelijk toch voor gekozen hebt om jouw papa een berichtje te sturen voor zijn verjaardag. Mag ik vragen wat er voor jou voor gezorgd heeft dat je het allemaal wat beter een plaats kan geven? En wat zou voor jou nog nodig zijn om eventueel toch vaker te sturen, om toch nog extra contact op te nemen met hem?
Ook leuk dat je door deze blog beter je zelf leert kennen! 🙂
Met lieve groetjes,
Marie
Hey Marie
Door de jaren heen heb ik beseft dat niet alles slecht was en heb ik geleerd om papa te bekijken als een mens en geen “monster”. Wat ook heeft geholpen is om erover te praten. Dit was om te beseffen dat ik niet in fout was maar papa.
Ik weet zelf niet wat nodig is om mij te stimuleren om vaker te sturen. Zoals ik al aanhaalde in de andere blogs is papa een grijze zone. Ik ben op dit moment blij zoals het is.