Elke dag een nieuw wonder.

Elke dag, ge ziet hem zo hard groeien hè! Elke dag meer en meer iets dat hij kan. Of iets dat hij zichzelf heeft aangeleerd of zo. Ik heb nu ook, dat als ik bijvoorbeeld tv aan het kijken ben, ik kijk altijd naar hem. Zijn speelmatje is naast mijnen zetel. En als ik efkes geen aandacht geef aan hem, hij maakt dan geluid of hij begint te brobbelen, zodat ik hem aandacht zou geven en dan kijk ik naar hem en dan…. dan zie ik opeens… dan zeg ik in mezelf hardop ‘oh kijk! Hij kan dat ook al!’ Of jaaaa….ik zie een tandje!  Of ‘Oh hij kan de fles zelf vasthouden! Of deze ochtend deed hij voor de eerste keer, hij lag op mij, ik was zo vliegtuigje aan het spelen, en hij komt op zijn knien op het bed terecht en hij steekt zijn armen uit en hij was aan het wiebelen op zijn knien en armen, de eerste keer. Dat vond ik zo goed, zo schattig. Hij kruipt nog niet hoor maar hij schuift op zijn poep hij duwt zijn eigen van achter met zijn armen. 
Het contact met hem ook. Hij heeft nog bijna geen woorden. Ik herken elk geluid dat hij maakt. Dat hij een volle pamper heeft of…  het geluid dat hij nu maakt is van aandacht, dat bum-mnummnum-muhhh, dat is voor aandacht. Het geluidje heewheeweeweewheee is van ‘hallo kijk naar mij’. Ik herken dat allemaal dat is ja…. met huilen ook he. Als hij huilt ik herken dat.  Soms, huilt hij zo, ah ja, dan is hij komediant en dan zeg ik ‘allez, komediantje, ge kunt er wat van hee!’ en dan stopt ‘m en begint hij te lachen. Of als hij huilt van pijn, dan is zo’n scherpe, dat is echt een scherp geluid. En gehuil van moeheid dat is echt zo mweumweuhmummummm, zo zagen, zo doen. En zo weet ge alles hoe hij is. En dat is raar want hij kan niets zeggen. Maar ook de gebaren. Ik weet goh hij heeft nu last van zijn tandjes dan maakt hij een gebaar naar zijn mond. Ge kunt het niet altijd weten maar ge kunt het dus toch weten door de signalen die hij geeft. Dus ja ge herkent dat, ge herkent dat echt heel goed. Moeder en kind. Dat is ook een gevoel. Vroeger toen ik bij kinderzorg stage deed was alle gehuil van een baby allemaal hetzelfde soort geluid. Nu is dat heel anders!. En…… hij kan toch ook al woorden: mamma, Pappa, Nada, Héeej, Neenee en Dada.

Volgende blog ga ik meer uitleg hierover geven en waarom dit mij zo raakt.

Dada van myliano en tot volgende keer.