Shakira Kerstmis. Een tijd van het jaar die altijd gigantisch druk is, zo druk dat ik altijd mega overprikkeld raak. Sinds vroeger al maar toen werd ik nog een soort van beschermd door de kerstvakantie. Nu? Nu heb ik al jaren geen kerstvakantie gehad, ben ik alweer overprikkeld, ga ik toch weer over mijn grenzen heen, probeer ik lief voor mijzelf te zijn en heb ik weer eens teveel eten gemaakt. Ook was dit jaar mijn eerste kerst als officiële onderneemster en is mijn kerstaanbod compleet uitverkocht!
Kerst, navidad, pasku of hoe jij het noemt en viert heb ik desondanks wel altijd als iets moois ervaren. Ik had genoeg mensen/familie om mij heen om naar toe te gaan. Aan de andere kant maakte dat het vroeger wel eens lastig, wie kies je? Wie kiest jou? Heb je een keuze?
Je hebt ALTIJD een keuze. Vier het hoe jij wilt, binnen JOUW grenzen, met liefde voor jezelf en je naasten. En toch altijd met lekker eten 
. Feliz navidad!
2 reacties
Dag Shakira,
ik heb met veel plezier je blogs gelezen en vind de manier waarop je schrijft boeiend. De zin: “Aan de andere kant maakte dat het vroeger wel eens lastig, wie kies je? Wie kiest jou? Heb je een keuze?”
Hoe heb je dit vroeger zelf ervaren en hoe maakte je dan die keuzes?
De keuze maken van wie kies ik en wie niet, is iets waarbij veel mensen in de ‘C’- situatie mee geconfronteerd zijn (geweest). (ikzelf ook) Vond jij die keuze dan weer lastig zoals vroeger of ging dit van leien dakje?
Daarnaast wil ik zeggen dat ik volledig akkoord ga, dat er toch altijd lekker eten aan de pas moet komen. 🙂
Tibo (Student)
Hi Tibo,
Dank je wel :). Ik ervoer dat als super stressvol en sloeg altijd compleet dicht. Tegenover familie heb ik altijd heel veel moeite gehad om voor mijzelf op te komen, hoe raar ook als je kijkt naar het leven dat ik leid -of niet raar want ze zijn het nog steeds met 80% van mijn keuzes niet eens-. Op de vraag hoe ik die keuze maakte is het antwoord kort: niet. Ik wachtte altijd tot het allerlaatste moment om af te zeggen en zorgde ervoor dat ik altijd een ‘geldig’ excuus had. Vaak was dat, dat ik bij meerdere mensen uitgenodigd was, wat niet gelogen was maar voor mijn vermijdingsactie wel goed uitkwam.
Nu met tante Corrrrr had ik hier absoluut geen last van. Dit komt door meerdere dingen o.a. verre afstand van familie, beperkte bezoeken, werken, onregelmatige diensten en dat ik nu zeg: nee dank je, daar heb ik niet zoveel zin in. Dat kan ik nu namelijk wel een stuk beter, maar wel met zwetende oksels soms. Allergrootste reden is trouwens wel dat ik mij priiiima kan vermaken in mijn eentje. Ik heb duizend-en-een hobby’s en/of dingen te doen thuis. Nu maak ik vaak de keuze om met vriendinnen/familie af te spreken waarbij ik volledig mijzelf kan zijn. Hen zie ik het vaakst en de rest spreek ik nauwelijks, dus voel ik mij ook niet schuldig over.