Vandaag heb ik samen met Ian een online interview gedaan voor HLN. Zoals altijd begon ik de ochtend zeer zenuwachtig en naarmate het 14u werd, werd dit alleen maar erger. Eenmaal begonnen waren de zenuwen verdwenen.

Ik heb al vaker mijn verhaal verteld maar vandaag was ik emotioneel. Er werden dingen gevraagd die mij meenamen naar vroeger, dingen waarbij ik al lang niet meer heb stilgestaan. Het waren vragen over mijn gevoelens. Voor het eerst in lange tijd stond ik stil hoe mij als kind voelde en hoe ik dingen heb ervaren. En dat kwam binnen.

Er waren ook vragen over mama en papa en wat ik mis en ik moet eerlijk zijn, ik mis meer dan ik wil toegeven. Dit wil niet zeggen dat ik spijt heb van bepaalde keuzes want ik ben blij met hoe alles nu is maar ik kan wel aan mezelf toegeven dat ik een bepaalde liefde en steun mis.

Dus vandaag heb ik weer wat bijgeleerd over mezelf en ik hoop dat je binnenkort ook een kijkje kan nemen in het artikel.

6 reacties

  1. Har op zegt:

    komt het morgen in de krant ?

  2. har op zegt:

    en is er nieuws?

  3. Kayla (student) op zegt:

    Hey Sharon!

    Ik heb sterke bewondering dat je met zo’n groot publiek je verhaal wilde delen! Volgens mij lijkt dit toch niet zo’n makkelijke keuze… Heb je lang getwijfeld om je verhaal voor de eerste keer te delen? Het is waarschijnlijk niet altijd even fijn om in het verleden te duiken, zoals je vermeld, heb je dan achteraf spijt aangezien dit interview zoveel bij je los heeft gemaakt?
    Ik kan me voorstellen dat je verhaal delen ook een positieve ervaring kan zijn, zou je dit aanraden aan anderen? Denk je dat hier meer op ingezet moet worden: met je verhaal naar buiten komen?

    Zo je verhaal delen: Echt straf!

    Groetjes,
    Kayla

    • Sharon op zegt:

      Hey!
      Dankje voor je lief berichtje!
      Ik heb totaal geen spijt van het artikel. Ik sta 100% achter mijn verhaal. Nadat ik ja op het artikel heb gezegd begon ik mij wel te realiseren dat het artikel in heel Vlaanderen te lezen was. En ik was niet bang voor negatieve reacties maar wel voor een reactie van mama of papa want voor het eerst kwam de echte waarheid naar de buitenwereld. Maar het artikel ging niet om hem maar om mijn verhaal.
      Ik heb ook heel veel positieve feedback gekregen en ook veel mensen die zeiden:”ik ben er ook voor jou, bel mij.” En dat was fijn om te horen.
      Ik zou het aan iedereen aanraden. Ook met het bloggen. Ik merk dat andere mij in een ander daglicht zien omdat ze mijn achtergrond weten.
      Het artikel heeft inderdaad veel emoties losgemaakt maar hierdoor ben ik ook meer gaan nadenken over vroeger en heb ik mezelf ook weer wat beter leren kennen. Na al die jaren heb je een verhaal in je hoofd hoe je leven eruit zag en je vergeet veel details. Nu heb ik weer een duidelijker beeld hoe het echt is verlopen. En met dit artikel en de voorstellingen leer ik ook steeds meer en meer over mijn broer.

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *