In the middle

Al van jongs af aan heb ik het gevoel dat tussen 2 vuren sta. Het begon bij mama en papa. Ik wilde geen van beide kwetsen. Dus tegen papa zei ik wat hij wilde horen en tegen mama zei ik wat zij wilde horen.

Later was ik de tussenpersoon tussen papa en Ian. Papa dreigde met politie en Ian dreigde met weglopen. En ik probeerde de vrede tussen hen te bewaren.

Op mijn 17 had ik het gevoel dat ik moest kiezen tussen papa en de familie (langst papa’s kant). Papa had ruzie met hen om redenen die ik van beide kanten kan begrijpen. Maar weer hoorde ik verhalen van beide kanten. Uiteindelijk had ik geen keus en moest ik papa volgen.

Nadat ik voor mezelf heb gekozen heb ik ook terug contact genomen met de familie langst papa’s kant. En na enkele jaren heb ik ook terug contact met Ian gemaakt. Ook bij hen heb ik het gevoel dat ik tussen hen moet kiezen. Niemand doet niet met opzet. Maar het voelt voor mij dat de familie zich verplicht voelt om met Ian overeen te komen. Maar dit eis/ verwacht ik van niemand. Ik hoop alleen dat als ze op een feestje samenkomen er geen ruzie ontstaat.

Het is heel gemakkelijk om in een situatie betrokken te geraken waarbij je tussen 2 vuren staat. En dan is het moeilijk om geen kant te kiezen. Maar het belangrijkste, voor je eigen veiligheid is om je er toch buiten te houden. Ik probeerde vaak goed te doen maar deed mezelf alleen maar pijn. Mensen zijn slim en volwassen genoeg om zelf hun problemen op te lossen.