Ían Hallokes,
Mijn zus en ik zijn gisteren bij Juno met open armen ontvangen.
We mochten het project geluk(t) komen voorstellen aan de jongeren van Juno.
Doordat we hier vroeger ook hebben gezeten (2006-2007) kwamen er ook oudere herinneringen terug naar boven zodra we het domein opkwamen
We kwamen een begeleidster tegen die we kenden van onze periode dat we daar verbleven.
Het was kei leuk om deze persoon terug te zien na een lange periode 
Als eerste hebben we ons voorgesteld wie we waren en wat we kwamen doen.
Toen we begonnen met het project voor te stellen was het kei leuk om te zien dat die jongeren geïnteresseerd waren in dit project.
Ze deden heel interactief mee door te volgen via de telefoon of tablet door heen de website.
Ik hoop dat de jongeren het even leuk en interessant vonden zoals ik.
Straks de volgende voorstelling van het project geluk(t) in Elegast hetzelfde mag verlopen.
2 reacties
Hallo,
Ik vroeg me af of het ongemakkelijker voelt om het project voor te stellen op een gekende plaats. Of dat in tegendeel net vlotter verloopt omdat de herinneringen hierbij helpen?
Lijkt interessant dat je dit samen met je zus doet!
Beste Emma,
Ik vind het alles behalve ongemakkelijk. 🙂
het geeft juist een goed gevoel om het aan de jongeren te kunnen vertellen dat ik in hetzelfde schuitje heb gezeten zoals zij nu zitten en waar ik tot heden al ben geraakt, en ze kunnen doen beseffen dat ze binnen … jaar zelf de weg in kunnen slagen dat ze zelf willen en dat ze niet steeds moeten denken dat ze het nooit goed gaan hebben, je maakt en bouwt je eigen geluk
Mijn verleden heeft me gemaakt wie ik nu ben en ik ben trots op mijn verhaal dat ik later tegen mijn eigen kinderen kan zeggen dat ik alles wat ik nu heb, ik zelf voor heb gezorgd.
als je nog vragen hebt ze zijn altijd welkom 😉
MVG