Desjo Zo daar ben ik weer met mijn verhaal,
Dit keer schrijf ik niet over COVID, maar over mijn ervaring met de jeugdzorg.
Even een kleine inleiding , ik ben desjo een 27 jarige jongen wonend in Leiden.
Op mijn 18e kwam ik terecht bij Cardea jeugdzorg waar ik ook anderhalf jaar heb gewoond. Ik woonde in een kamertrainings huis waar je eigelijk leert hoe je op jezelf te wonen, welke tools heb je nodig maar ook hoe zorg je voor je zelf.
Er kwam veel bij kijken financiën, huis opruimen , koken en natuurlijk de afwas.
En het onderhouden van een dagbesteding, wat ik nog wel is moeilijk vond.
Je kreeg je eigen mentor waar je weekelijks contact mee had en waar je ook samen mee ging koken en eten.
Een keer per week was er een gezamenlijke vergadering want ik leefde met meer jongeren in huis.
Na anderhalf jaar ging ik op mezelf wonen , de grote stap. Alles wat je hebt geleerd over op jezelf wonen komt nu om de hoek kijken. Mijn gedachtes gingen op en neer, kan ik dit wel , lukt het wel om rond te komen , hoe ga ik me huis netjes houden. In het begin ging dit me best oke af, maar na een half jaar ging mijn relatie stuk en kon ik eigelijk alleen maar terug naar me ouders.
Ik zat in een put , relatie was voorbij , terug bij je ouders waar hun regels gelden, en voor de gedachten ik heb gefaald.
Op een gegeven moment besloot ik om een coach op te bellen die mij 4 weken intensief geholpen heeft met het klaar stomen toen ik net op mezelf ging wonen. Met de vraag of zij mij kon helpen met mezelf , om uit deze neerwaartse spiraal te komen.
Gelukkig wilde zij mij helpen en dat deed ze ook, samen ging we kijken voor een nieuwe werkplek, maar ook hoe het thuis goed kan blijven gaan en vooral hoe kan je je gedachtenis omzetten van negatief naar positief.
Haar naam is Nelleke , en Nelleke heeft een hart van goud vind ik. Passie voor haar werk en vooral doorzettingsvermogen, lukt het even niet dan lukt het wel een andere keer. En zo niet dan blijven we het proberen.
Deze gedachtengangen hielp mij om na een paar weken anders te gaan denken en om positiever te kijken naar dingen die je mee maakt, want als iemand anders het kan dan kan ik het ook.
Dankzij Nelleke zit ik ook al 7 jaar lang in de jongerenraad van cardea waar ik met plezier trainingen geef aan andere jongeren of zelf medewerkers, waar ik in gesprek ga met de gemeente over beleid. Dat heb ik grotendeels te danken aan me coach.
En zo zijn er nog meer dingen die ik kan benoemen wat mijn coach en ik hebben bereikt met elkaar.
Op een gegeven moment bedacht ik me hoe komt het dat wij zo goed klikken met elkaar?
Eigelijk komt dat doordat mijn coach liet zien dat ze net als ik een mens is , dat zij ook fouten maakt net als ik , dat zij ook even boos kan zijn als iets niet lukt, maar vooral dat zij ook een stukje van haar leven laat zien. Veel coaches en begeleiders van jongeren weten vaak hoe het leven is van hun jongeren , hun geschiedenis , hun problemen maar vaak weten jongeren niet zo veel van hun coaches hun leven. En ik weet dat coaches dat doen om hun werk en prive gescheiden te houden, maar je kan toch wel antwoord geven als een jongeren vraagt wat heb jij dit weekend gedaan of heb je een hobby.
Mijn coach deed/doet dat en ik ben zelfs een keer bij haar thuis geweest om te praten over hoe de zomervakantie was.
Voor mij was het belangrijk dat iemand laat zien dat hij ook een mens is. We moeten dit samen doen en niet alleen.
Heb jij een mentor of coach die veel voor je heeft betekent ? Laat het me weten in de reacties
7 reacties
Mooi verwoord!
Beste Desjo
Ik vond het tof om te lezen dat jij een goede band hebt/had met je coach. Ikzelf heb nooit een coach gehad, maar ik zou in functie van mijn opleiding ‘Pedagogische Wetenschappen’ wel graag beschikken over werkende coachingsvaardigheden. Toen ik je tekst las, ontdekte ik dat ik al over tal van, voor jou belangrijke, coachingsvaardigheden beschik. Ik zou natuurlijk graag hierin verder ontwikkelen, omdat ik later als hulpverlener ook echt wil zorgen dat de cliënten zich goed voelen bij mij. Deze coaching is natuurlijk voor iedereen verschillend. Zijn er nog zaken naast/bij de menselijkheid, waarover je schreef, die voor de klik met je coach zorgden? Daarbij aansluitend vraag ik me af hoe jij denkt dat een hulpverlener voor een blijvende band kan zorgen? Hoe ver vind jij dat een hulpverlener kan gaan om een fysische en/of psychische binding te maken?
Kerenza (student)
Hey Desjo!
Wat leuk dat je zo iemand als Nelleke hebt leren kennen. Je hebt het ook kort even over dat je weet dat begeleiders hun werk en privé gescheiden willen houden. Ik was hierdoor benieuwd of je tijdens je periode in de jeugdzorg vaak het gevoel hebt gehad of begeleiders handelen vanuit ‘dit is mijn werk en ik zorg omdat dit mijn job is’ in plaats van vanuit oprechte liefde en zorg. Kon of wilde jij je hierdoor zelf wel openstellen en een band met hen aangaan?
Fijn om te horen dat je nu goed geholpen wordt om te staan waar je wil staan!
Cami (student)
hooii
super tof dat je me blog hebt gelezen, en een zeer goede vraag.
ik heb veel verschillende begeleiders gehad op de groep waar ik woon maar ook in me eigen trajecten veel begeleiders gehad, en het grappig is is dat ik over al het algemeen goeie en positieve ervaringen heb met mijn begeleiders dus ik heb niet het gevoel gehad dat ze handelen uit dit is mijn werk, misschien komt dat ook door dat ik me inderdaad open stel omdat ik nooit tegen hun was , ik zag mijn hulp als positief
Beste Desjo
Ik vond het tof om te lezen dat jij een goede band hebt/had met je coach. Ikzelf heb nooit een coach gehad, maar zou in functie van mijn opleiding ‘Pedagogische Wetenschappen’ wel graag beschikken over werkende coachingsvaardigheden. Toen ik je tekst las, ontdekte ik dat ik al over tal van, voor jou belangrijke, coachingsvaardigheden beschik. Ik zou natuurlijk graag hierin verder ontwikkelen, omdat ik later als hulpverlener ook echt wil zorgen dat de cliënten zich goed voelen bij mij. Deze coaching is natuurlijk voor iedereen verschillend. Zijn er nog zaken naast/bij de menselijkheid, waarover je schreef, die voor de klik met je coach zorgden? Daarbij aansluitend vraag ik me af hoe jij denkt dat een hulpverlener voor een blijvende band kan zorgen? Hoe ver vind jij dat een hulpverlener kan gaan om een fysische en/of psychische binding te maken?
Kerenza (student)
hoii
leuk dat je me blog hebt gelezen en dat je er dingen uit kunt halen.
ik denk dat naast menselijkheid belangrijk is dat je open bent , transparant en out of the box denkend, in ieder geval dat vond/vind ik belangrijk.
ik denk dat doormiddel van out of the box denkend binnen je kaders je ver gaat komen om een blijvende band op te bouwen en te behouden.
ik durf je niet te vertellen hoe ver je moet/kunt gaan bij een jongeren want hier in is iedereen anders. bij mij kan/mag je ver gaan om binding te maken maar niet elke jongeren laat dat toe.
hopelijk heb ik je vragen zo goed mogelijk beantwoord, zo niet mag je me er altijd meer over vragen
groetjes
Beste Desjo
Ik kon omwille van technische problemen mijn eerst geplaatste reactie op je blogpost niet zien. Ik besloot dan maar om het een tweede keer te proberen. Hierdoor zie je twee reacties met dezelfde tekstinhoud, waarvoor mijn excuses. Gelukkig is alles terug in orde, waardoor ik mijn reacties en zodoende ook je antwoord op mijn vraag kan lezen. Ik wil je heel erg bedanken voor je duidelijke toelichting. Met de eigenschappen en tips die je benoemt, kan ik zeker verder evolueren in mijn coachingsvaardigheden. Deze vaardigheden zullen zeker van pas komen in het toekomstig werkveld.
Groetjes
Kerenza (student)