Patricia hallo lezers van mijn blog. deze keer ga ik het hebben over onzekerheid. dit is iets waar iedereen wel eens tegen aan loopt en ik ben benieuwd hoe mensen dit ervaren.
zelf ben ik denk ik gemiddeld onzeker. geen idee eigenlijk want volgens mij is er geen schaal voor onzekerheid. maar ik heb niet het idee dat ik erg onzeker ben of totaal niet onzeker. mijn vrienden ervaren dat met mij anders. hun hebben het idee dat ik nooit onzeker ben en dus toen dit ter sprake kwam, vond ik het een interessant onderwerp voor een blog. mijn vrienden dachten dus dat ik nooit onzeker ben. waarom? zo kom ik niet over zeiden ze. ik weet altijd wel een oplossing en ga alles met volle moed aan. ik teckel ieder probleem. misschien lijkt dat zo maar diep van binnen zit er vaak genoeg twijfel.
ik ben het meest onzeker over mijn prestaties. vooral op school. ik wil het hier natuurlijk goed doen en omdat ik 6 jaar ouder ben dan de meeste heb ik ergens ook het idee dat ik het dus beter moet doen. onzin natuurlijk want leeftijd heeft niks te maken met kennis maar toch. ook ben ik onzeker over dingen die ik maak. dus wanneer ik zing of teken bijvoorbeeld. ik ben erg perfectionistisch als het om mijn eigen gaat. en waar ben ik dan bang voor? geen idee. mijn eigen afkeur denk ik.
de enige die dit echt goed weet is mijn vriend. mijn vrienden zien mij maar even een dagje en dan wil ik juist afleiding en gewoon gezelligheid. dus dingen als onzekerheden zet ik dan gewoon aan de kant. met mijn vriend ben ik vaak een heel wekend. dan leef ik gewoon mijn leven met hem. tuurlijk we doen ook wel gezellige dingen. maar ik heb ook wel eens huiswerk in het weekend en dan zitten we gewoon samen op de bank. hij op zijn telefoon of tv aan het kijken en ik doe dan snel even mijn huiswerk. ik vertel mijn vrienden wel over mijn onzekerheden maar om de een of andere reden komt het niet echt over dat ik onzeker ben op de manier hoe ik het vertel. mijn vriend vertel ik het ook maar hij ziet het gewoon. ik denk dat ik dus emotie eerder communiceer in gedragingen dan in woorden. ook al vertel ik letterlijk ja ik ben hier onzeker over, lijk ik niet onzeker wanneer ik het zeg. ik vertel het te makkelijk zeggen vrienden dan.
ik denk dat dat komt door mijn tijd in de jeugdhulp. ik ben zo gewend te vertellen hoe ik me voel en waarom en waardoor dat ik het nu zo makkelijk doe, dat ik daar dus niet meer helemaal serieus in word genomen. in de jeugdzorg had ik veel meer zorgen. ook veel grotere zorgen. daar ben ik niet de enige in. dit geld voor veel jeugdzorg jongeren. veel dingen in de jeugdhulp worden plotseling besloten. dus je weet het dan ook plotseling.
je kan zo horen dat je verblijf op een groep opeens verlengd wordt. dat kan met 3 maanden maar ook 9 maanden enzovoort. je kan horen dat je opeens een andere voogd krijgt. of opeens een andere hulpverlener. je kan horen dat de groep gaat sluiten of de organisatie waar je hulp krijgt failliet gaat of word overgekocht. je kan horen dat je uit huis word geplaatst en noem maar op. maar je weet het allemaal maar heel kort van tevoren. en dan ga je toch al bang zijn voor alles want dan ben je er tenminste op voorbereid. wat er ook komen gaat.
dit is niet heel relaxed. en kost veel energie en stress. op het moment zelf was de periode dus ook erg naar. maar ik merk wel dat het me ook een dikkere huid heeft gegeven. ik stress me niet om de in mijn ogen kleine dingen als: ‘staat deze outfit mij?’ of ‘ow ik ben niet heel erg bruin geworden deze zomer dus ik moet maar naar de zonnebank’. vooral uiterlijk maak ik me niet heel druk om. ik heb veel ergere stress dingen gehad dus dit red ik wel. wat is het ergste geval dat ik wat bleek ben? dat mensen daar een oordeel over hebben ja, maar ik geef dus niet om de mening en oordelen van vreemden. en mijn vrienden en vriend hebben mij lief zoals ik eruit zie. maar wat is het ergste wat er kan gebeuren als je opeens een andere voogd krijgt? daar kan veel in misgaan. wat is het ergste wat er kan gebeuren als ik onvoldoendes haal? dat ik mijn opleiding niet haal en dus het beroep wat ik graag wil doen niet kan beoefenen.
ik overweeg wat het ergste is wat er kan gebeuren en ga dan pas stressen. wat is dan het ergste dat er kan gebeuren wanneer ik mijn tekening niet net zo maak als ik voor ogen zie? dat ik mezelf teleurstel. dat ik niet de kwaliteiten heb die ik wil en dacht te beschikken. en dat ik dus nog wat dingen wil verbeteren aan mezelf. en ook dat kost werk. erg is het niet maar je hebt liever dat je er al bent en het harde werk er op zit.
dankje voor het lezen van mijn blog.