Sharon Dus zoals de meeste van jullie al weten ben ik zwanger🤗 Morgen ben ik 15 weken.
Een van de mooiste momenten dat ik nooit zal vergeten was dat ik een 2de streepje zag op mijn test. En wenen. Ik heb liters gehuild denk ik van geluk. En dan kwamen de tranen van angst. Angst om mijn klein babytje te verliezen. Ik wil zo graag mama worden en dit was mijn moment. Die angst is mij blijven achtervolgen tot de 10de weken.
Ik ben van mezelf verschoten wat voor een controlefreakje ben. Ik wil alles in de hand hebben maar dit lukt niet. Vooral die eerste maanden moet je wachten en geloven dat je babytje het goed doet. Op het moment dat ik de resultaten van de NIPtest had kon ik pas echt genieten van mijn zwangerschap.
Maar de grote maar wat met mijn ouders. Ik heb gelezen dat grootouders het recht hebben om hun kleinkind te zien. Natuurlijk kan je je al afvragen wil ik dat? Nee nog niet. Ik wil mijn baby niet blootstellen aan alle drama daarrond. Wil ik dit eventueel in de toekomst? Moeilijk te zeggen. Het liefst zou ik willen dat mijn baby een grote liefdevolle familie heeft met alle grootouders. Maar ik wil ook een stabiele en positieve sfeer en ik denk niet dat ze dit kunnen bieden. Maar hier zoeken we een oplossing voor.
Nu gaan we genieten van de zwangerschap en kijken we uit naar de genderreveal🤍
2 reacties
Hoi Sharon, van harte gefeliciteerd! Je blog doet me terug denken aan ruim 20 jaar geleden, toen ik zwanger was van mijn (inmiddels grote) dochter. Ik heb ook een jeugdzorg achtergrond. Mijn ouders waren nogal labiel, zeg maar. Ik heb er toen voor gekozen om af en toe met mijn dochter langs te gaan. En om de bezoeken kort te houden. Alle aandacht ging dan naar haar, met korte bezoeken was het ook makkelijker om het gezellig te houden. En zo wist mijn dochter wel wie haar grootouders zijn. Maar soms zaten er echt maanden tussen de bezoeken. Dat was dan maar zo, ik moest het zelf ook aan kunnen. Verder heb ik een pleegzus die méér tante voor mijn kind is dan de anderen (en ik voor haar kinderen). Je kunt soms dus ook je eigengekozen familie creëren. Uiteindelijk gaat het om banden van liefde. Veel geluk gewenst, enne nog lekker veel slapen, nu dat nog kan! 💗
Dankje wel voor je reactie!
Het is inderdaad belangrijk om ervoor te zorgen dat je het zelf aankan.
Ik weet dat mijn kleine man in een grote familie gaat terechtgekomen waarvan we niet allemaal bloedgerelateerd zijn maar we staan er wel voor elkaar. Dat geluk heb ik dat er veel mensen achter mij staan.
Ik vind het knap van je dat je dochter wel haar grootouders zag. Ik weet niet of ik dat kan.