De afgelopen weken ben ik weer veel aan het nadenken, ik heb van die periodes dat ik zoveel nadenk dat ik merk dat ik vastloop. Vermoeiende periodes waarbij ik de neiging heb om mij volledig terug te trekken, maar ik ook voel dat ik daar ongelukkig van raak. Anyhow. Tijdens het denken komen dan ook oude koeien uit de sloot. Mijn persoonlijke sloot van verdriet, teleurstelling, pijn, onbegrepen voelen, verwaarlozing, afgewezen voelen, eenzaamheid en voor dit riedeltje wat ik opnoem komt een zwaar woord: Verdrukking. Verdrukt verdriet, verdrukte teleurstelling, verdrukte pijn, verdrukt onbegrepen voelen, verdrukte eenzaamheid en verdrukt voelen.

Luchtig

Dit leest misschien gelijk zwaar, je zal wel denken ‘okayyyyy HAMMM’. Ik zou willen dat ik het zachter neer kan zetten, maar dat kan ik niet. Ik heb het er zwaar mee en ben ervan overtuigd dat ik niet de enige ben. Kijk tijdens de jaren dat ik in de jeugdzorg woonde zag ik zoveel sh*t om mij heen en leek het alsof ik het zoveel beter had. Misschien is dat deels ook zo, maar niemand kiest daarvoor. Er is geen vrijwillige keuze van ’toets 3 voor een beter leven dan je groepsgenoot of toets 4 om alles opnieuw af te spelen’.

Helaas zijn er wel mensen die jou met bepaalde woorden en daden het gevoel geven dat jij het zoveel beter doet dan andere jongeren. Hoe goed bedoeld ook, ik wilde vroeger niet diegene zijn die het beter voor elkaar had. Want daardoor werd ik ook te vaak overschat en heb ik zoveel dingen alleen moeten doen. Eenzaamheid is een stalker maar biedt tegelijkertijd ook weer veiligheid. Ik ken niet beter, maar ik word niet gelukkig van niet beter kennen. Snap jij het nog?

Moreel van het verhaal: ik ben nu jaren later pas aan het nadenken over wat er allemaal gebeurd en gezegd is. Wat dit voor effect heeft gehad op mij vroeger maar vooral NU. Dingen waar ik nu ontzettend veel last van heb en ik in eerste instantie geeen idee heb waar het vandaan komt. En ik begin die ouwe koeien te vissen uit mijn sloot. Het gaat mij nog jaren kosten, maar als ik nu niet begin val ik zelf in die sloot van verdrukking.

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *