Shakira Toen mijn moeder kwam te overlijden ben ik bij een tante van mij gaan wonen. Zij had zelf een dochter en twee zoons die toen al op de middelbare school zaten -ik nog op de basisschool-. Mijn tante werd zelf ook ziek en is later ook overleden. Mijn nicht – haar dochter- is afgelopen Augustus bevallen van een prachtige dochter. In September kon ik gelukkig nog op kraambezoek en het was zo bijzonder om haar nu in de rol van een moeder te zien. We hebben toen mooie, open en eerlijke gesprekken gehad over onze opvoeding. Maar ook welke moeilijkheden wij beiden samen en afzonderlijk van elkaar doorstaan hebben. Toen ik haar en haar man twee weken daarna weer zag, vroegen zij of ik peetmoeder van hun dochter wilde worden. Dit was voor mij zo onbeschrijfelijk mooi en ontroerend.
Begrijp mij niet verkeerd ik hoop dat ik nooit in de positie kom dat ik daadwerkelijk de zorgen voor haar dochter krijg. Dat zou betekenen dat zij niet meer zelf in staat zijn om dat te doen. Wat mij wel heel erg ontroerde is hoe uiteindelijk het leven van verschillende mensen, op deze manier samen kan komen. Hoe aan elke bittere pil en moeilijke gebeurtenis een wonderlijke uitkomst kan vloeien.
Ik ben peetmoeder van een geweldige, prachtige, mooie, lieve en slimme peetdochter. Plaatsvervangende trots op haar en op mijn nicht.
4 reacties
ontroerend. gefeliciteerd!
Wat een mooi verhaal. En wat heb je dit mooi verwoord!
Ik word er helemaal warm van.
Geniet van je petekind
Hey Shakira,
Wij zijn twee studenten en hebben net jouw verhalen gelezen. Wat zal je veel moed hebben nodig gehad om dit allemaal te doorstaan.
We vroegen ons af hoe je het hebt ervaren om plots in een ander gezin terecht te komen? De andere kinderen waren ouder dan jou, hebben zij jou warm verwelkomd?
Het zal niet gemakkelijk geweest zijn om je snel thuis te voelen en ondertussen ook het verlies van je mama te verwerken. Kan je hierover iets vertellen?
Wat betekent het voor jou om peetmoeder te zijn? Voel je een extra verantwoordelijkheid?
Heel veel liefs van
Veronica en Tina (Twee studenten)
Hi Veronica en Tina,
Dank je wel voor het lezen en jullie vragen! Mooie en terechte vragen ook haha.
Tja om een lang verhaal kort te maken vond ik het wisselen van gezinnen zeer moeilijk. Op het moment zelf gaat dat zo snel dat ik mijzelf daar gevoelsmatig voor afsloot. Dat afsluiten voor gevoel en pijn is iets waar ik nog steeds mee struggle, het voelt voor mij namelijk onbewust als afwijzing.
Ik heb in totaal in 3 pleeggezinnen gewoond, waarvan twee familie waren. Bij elk gezin had ik diverse moeilijkheden, voelde ik mij niet mijzelf en paste ik niet voor 100% in dat gezin. Het moeilijkste is wat jullie al benoemen, omgaan met andere kinderen die niet volledig mijn broers/zussen zijn. Zij zijn al langer samen een gezin en ik voelde mij vaak alleen op een onbewoond eiland. Nu is dit vrij negatief zoals ik het schrijf maar ik heb van die ervaringen wel veel geleerd en met alle gezinnen nog -relatief goed- contact.
Het verlies verwerken van mijn moeder is bij mij lang uitgesteld gebleven, zodanig dat anderen zich daar zorgen over hebben gemaakt. Ik zelf niet, want ik verwerkte het wel, maar deelde dat niet met het gezin… Ik denk dat zo’n groot verlies verwerken nooit helemaal over gaat.
Hmm ja ik denk wel dat je kunt stellen dat ik mij meer verantwoordelijk voor haar voel dan voor mijn andere nichten/neefjes. Ik zorg ervoor dat ik meer contact met mijn nicht houdt, zeker nu omdat we vanwege tante corr niet zomaar op visite gaan. Ik verwen haar ook nu al teveel ahaha. Het heeft er ook voor gezorgd dat ik nu vaker nadenk over mijn doelen en spaardoelen, wat zou ik haar bijvoorbeeld mee willen geven.
Nogmaals super bedankt voor jullie vragen, mocht je er meer hebben stel ze gerust!
Succes!