Fien Hoi iedereen!
Het is al weer een tijdje geleden, maar we vliegen er meteen in. Peter R. de Vries, een nationale held in Nederland (althans sinds hij gestorven is), was één van mijn rolmodellen. Ookal ben ik zelf Belg, toch voelde ik mee met Nederland en ik niet alleen. Toen de aanslag op hem plaatsvond, was ik compleet in shock. Ik hoopte net zoals velen dat hij het zou maken want als er iemand was die het kon maken, dan was hij het wel. Helaas mocht het niet baten. Ik zei net dat hij een rolmodel was (en is) voor mij. Maar waarom? Omdat hij een van de enigen was die zich uitsprak tegen onrecht, ook wanneer het niemand boeide. Hij was de enige die zoveel deed voor de nabestaanden waarmee hij in contact kwam, want ook na prime time bleef hij voor hen beschikbaar en zo kan ik wel blijven doorgaan. Kortom, hij kwam op voor de zwakkeren en hij sprak ongemakkelijke en pijnlijke waarheden. En zoals hem was er geen één. Ik was dan ook enorm aangedaan toen ik het nieuws hoorde en nog meer toen ik vernam dat hij gestorven was. Ik volgde hem nauwelijks al een tijdje op de voet. Om een laatste eerbetoon te betuigen aan mijn dikke vriend Peter, ben ik dan ook naar Nederland afgezakt en heb ik zijn laatste afscheidsceremonie bijgewoond. Het was zo prachtig maar ook intriest. Doch zoals Clouseau terecht stelt: “weet dat je in mijn hart, altijd blijft voortbestaan” en “ik weet ik zou dankbaar moeten zijn, maar precies daarom doet het zo’n pijn”. En zo is het exact.
Sindsdien heb ik ook geen blogs meer geschreven maar vandaag heb ik terug de moed en energie gevonden om in mijn pen te kruipen. Ik wil jullie namelijk allen aanmoedigen om op te komen voor anderen, want dat maakt voor jou misschien een klein verschil maar voor het slachtoffer of de gedupeerde een enorm verschil. We leven in West-Europa namelijk in een individualistische gemeenschap waar betrokkenheid soms ontbreekt. En om toch wat warmte te brengen in deze verharde samenleving, probeer ik dat nét wel te doen. Want zo help ik jou én help jij mij! Dus: start!
