ziek konijn

hallo lezers, zoals je kan zien aan de titel is mijn konijn ziek. wat heeft dat te maken met geluk(t)? nou dat ga ik dus uitleggen.

mijn konijn is dus ziek en dat betekent dat ik er alles aan doe om te zorgen dat het pluizenbolletje weer beter word. oftewel een dure dierenarts rekening van 130 en helaas is het beest nog steeds ziek. ik heb geen vertrouwen in de dierenarts en heb dus besloten onderzoek te doen naar een gespecialiseerde dierenarts. ik hoop dat deze niet eerst maar wat prikken geeft en daarna pas besluit dat testen misschien handig is. en buiten dat het me dus een hoop geld kost, kost het me ook een hoop tijd en geduld.

dit deed mij denken aan een van de weinige dingen waaraan ik als kind zag dat mijn moeder toch wel van mij hield. wanneer ik ziek was deed mijn moeder er alles aan om te zorgen dat ik beter werd. als zij het idee had dat de arts geen idee had wat die aan het doen was, zocht ze meteen een ander. ongeacht hoe ver of hoe moeilijk te bereiken ze moest en zou hulp voor mij krijgen. dat diepe zorg instinct en een soort paniek omdat je dan machteloos staat te strijden voor het welzijn van je kleintje. dat was bewijs van mijn moeders liefde.

ze was vroeger verder niet heel goed in het communiceren van liefde. toen waren deze dingen een soort lichtpuntjes. ik vond het heel verwarrend want als klein kind snap je het niet helemaal dat je moeder psychische problemen heeft. ik dacht altijd: hmm ze zal wel van me houden anders deed ze dit niet. maar waarom doet ze dan de rest van de dingen? waarom slaat en schopt ze me wel is? waarom zegt ze wel is dat ze liever een ander kind had en dat ze abortus had moeten plegen? waarom zegt ze dat ze vervloekt is met mij?

nu dat ik ouder ben snap ik het wel. een emotie die mijn moeder vaak voelt en ook toen voelde was onmacht. door haar problematiek is haar wereld net even anders en dus snapt ze veel dingen niet. ze vond mij en mijn zusje moeilijke kinderen terwijl ze eigenlijk een kind hebben en verzorgen moeilijk vond. ze heeft de laatste paar jaar hulp en dat heeft veel goeds gedaan. mijn moeder leert steeds beter met haar problematiek omgaan en is daardoor een stuk gelukkiger. ze begrijpt zichzelf en de wereld om haar heen beter. hierdoor snapte ze ook meer wat er fout ging in het verleden.

op een avond kwam ze huilend naar mij om haar excuses aan te bieden. ze zei dat ze een slechte moeder was geweest. hierop verbeterde ik haar door te zeggen: ‘je bent geen slechte moeder, anders deed je nooit zo je best wanneer ik ziek was. je wist gewoon niet hoe je moest opvoeden. dat heb je nooit van jou ouders geleerd’. mijn opa en oma zijn waren altijd weg voor werk. nog steeds werken die mensen de hele dag door. daardoor waren mijn moeder en haar broer bijna altijd alleen. het is dus een deel mij moeders problematiek maar ook een deel gebrek aan opvoeding om ermee te leren omgaan.

ik neem mij moeder niks kwalijk. ze kan er niks aan doen en had het ook anders gewild. tuurlijk wat er is gebeurd was niet oke en zal ook nooit oke of goed zijn. maar verleden is verleden en zowel zij als ik hebben daarvan geleerd. ik heb nog steeds geen hechte band met mijn moeder. een deel omdat zij nooit een moeder rol in mijn leven heeft gehad omdat ze mij niet echt opvoede, en ander deel omdat ze nogteeds wel haar problematiek heeft en ook al heeft ze er mnder last van is het er nog wel. dit maakt contact in sommige gevallen dus wat moeilijk.

balans daarin vinden was best lastig maar lukt mij de laatste jaren best goed. wanneer ik niet goed in mijn vel zit mijd ik haar. wanneer ik wel goed in me vel zit probeer ik me niet te veel aan te trekken van de dingen die ze doet en zegt. ze weet niet beter denk ik dan. ze bedoeld het goed en daar gaat het voor een groot stuk om. haar uitvoering is niet geweldig maar ze blijft het wel altijd proberen het beter te doen.

dank voor het lezen van mijn blog