Ziek zijn in 2021

Sinds vorige week ben ik ziek. Niet zo boeiend zou je denken toch? Hahaaaaa niks is minder waar, als je anno nu ziek bent, ben je bijna interessanter dan de paus. Omdat ik in het ziekenhuis werk voel ik mij namelijk veel sneller ‘verplicht’ om een C0rona test af te nemen. Ondanks dat IK het gevoel van deze keelontsteking-oorontsteking-griep herkende, wil ik zeker zijn dat ik niet covid-positief ben. Ik doe namelijk mijn best om anderen niet aan te steken en kan niet snotterend op werk aankomen zonder getest te zijn. Populair ben je zodra je verteld ziek te zijn en iedereen gelijk wilt weten of je tante Cor hebt opgelopen. Die informatie is bijna gewilder dan vragen hoe het met iemand gaat.

Nou heb ik met goed gedrag (yukkk) die test afgenomen, want ja ik moet wel gaan werken, en is het gelukkig negatief. Natuurlijk denk ik ook dat ik in deze toestand naar mijn werk kan en bel om te laten weten dat ik de test ga doen, maar ik wel kom werken (volgens protocol). Je mag alvast beginnen met lachen en drie keer raden of ik naar mijn werk kon. Nee natuurlijk niet. Zoveel snot, opgezwollen ogen, half doof want mijn oren zitten dicht, om de haverklap aan het niezen en niet geheel onbelangrijk: grotendeels mijn stem kwijt. Uiteindelijk heb ik mij ziek gemeld, nadat ik al moest huilen bij het idee om onder te douche te stappen of auto te rijden.

Gemis

Er zijn ontelbare momenten dat ik de essentie van een familie om mij heen mis en ziek zijn hoort daar ongetwijfeld bij. Ik denk dat niemand het ‘leuk’ vindt om ziek te zijn en ik vind het zelf verschrikkelijk eenzaam. De absentie van mijn moeder voelt voor mij extra pijnlijk en er is dan weinig waar ik zo naar kan verlangen. Ik heb familie en vrienden genoeg, maar niemand die haar kan vervangen. Het liefste zou ik dan weer bij haar in bed gaan liggen, haar geur opsnuiven en horen hoe ze op de achtergrond aan het roezemoezen is. Voor nu neem ik maar genoegen met zelf gemaakte kippensoep en op de achtergrond slechte rom-com’s.