Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn.
Vroeger
Als kind heb ik geleerd te zeggen wat anderen willen horen en nooit om te zeggen wat ik echt voelde/ dacht. Ik ben in het 4de leerjaar uit de klas gehaald, om zo mijn avontuur bij de jeugdzorg te beginnen. Ik ben3 keer geplaatst geweest bij instellingen, aangezien mijn ouders (toen al gescheiden) niet voor mij en mijn broer konden zorgen. Telkens werd ik van een stabiele situatie weggehaald en moest ik opnieuw beginnen. Op mijn 13de moest ik bij mijn vader gaan wonen, maar dit was de grootste fout ooit. Op mijn 18 jaar, vond ik eindelijk de moed om voor mezelf op te komen en vroeg ik om hulp. Dit was het begin van MIJN leven.
Nu
Ik ben trots op wie ik ben en dat komt door alles wat ik heb meegemaakt. Ik heb een job in het operatiekwartier (ziekenhuis), wat ik heel graag doe. Ik heb mijn vriend die al 7 jaar aan mijn zijde staat en mijn 3 boys: ”Elmo, Ismo & James.” Ik heb op mijn 23 jaar een huis gekocht, waardoor ik onafhankelijker ben dan ooit te voren. Ik heb vrienden en familie die ik koester met heel mijn hart, waarvan ik weet dat ze mij accepteren zoals ik ben. De goede en de minder goede kantjes.
mijn blogs lees je hier