Hoi leuk dat je weer op mijn blog pagina bent gekomen , ik ben de laatste tijd bezig met een verhaal aan het schrijven over mijn leven. Hierbij is het eerste deel wat ik geschreven heb.

Het leven van iedereen begint eigenlijk hetzelfde,

een eicel en een zaadcel wat samen komt en wat resulteerd in iets heel moois en kostbaars.

Een kind, maar wat daarna gebeurd met een kind is voor iedereen weer verschillend denk aan het land waar je geboren bent de cultuur waar je in geboren bent en in wat voor familie je geboren bent denk aan rijk of een arm gezin.

Mijn leven is begonnen in Thailand, Azie.

Een mooi land waar veel toeristen naar toe komen en waar toeristen van alles mooi kunnen zien en kunnen doen, maar toch is het een land van veel armoede wat niet iedereen ziet of doorheeft is er meer armoede dan dat je ziet.

Ik kom uit een gezin van een vader, moeder ,grote broer, ik , en mijn broertje.

Toch is mijn leven anders begonnen dan de meeste kinderen.

Mijn ouders waren gescheiden, de reden wat ik gehoord heb is dat we arm waren geen geld en waarschijnlijk ook geen vast onderdak, mijn vader is met mijn grotere broer naar de grote steden gegaan om waarschijnlijk aan werk te komen , maar hij liet wel mijn moeder achter met mijn broertje en ik, we waren tenslotte nog een baby dus veel kon je ook niet van ons verwachten naast veel huilen waarschijnlijk.

Dat was voor mijn moeder de reden om ons ( me broertje en ik) naar een kindertehuis te brengen met de intentie dat zij ons een beter leven gunden, het is niet echt gunnen zij wilde ons gewoon een beter leven geven dan dat zij op dit moment kon bieden.

Voor mijn moeder waarschijnlijk het aller moeilijkste besluit in der leven want wie wil nu ze kind naar een kindertehuis brengen(afstaan), iedere moeder\ vader wil hun kinderen opvoeden en zien opgroeien.

Mijn moeder kon niet schrijven, lezen weet ik niet maar bij het afstaan van ons heeft ze haar vinger afdruk gebruikt als handtekening.

Hoe het leven in zo’n kindertehuis was kan ik mij niet herrineren ik was inmiddels 1 jaar, mijn broertje was net geboren, hij zal zich waarschijnlijk ook niks kunnen herrineren.

Uit verhalen van mijn ouders die mij geadopteerd hebben kan ik zeggen dat in het kindertehuis je ingedeeld word op leeftijd dus mijn broertje en ik zaten niet in hetzelfde huis.

Wat ik wel weet omdat ik terug ben geweest is dat ze daar echt liefde en het kind op nummer 1 zetten, hart hebben voor kinderen die afgestaan worden door hun familie.

In 1996 kwamen Jeroen en Tanja, mijn ouders die mij geadopteerd hebben naar Thailand.

Hun konden kinderen krijgen maar zijn vonden dat er genoeg kinderen op de wereld waren die hulp nodig hadden omdat zij in een kindertehuis zitten .

Ik weet niet precies hoe zo’n procedure gaat maar wat ik wel weet is dat er heel veel papier werk aan vast zit.

Mijn kindertehuis lag in de Streek Nong chik , een gebied waar bijna geen toeristen komen.

Het is eigenlijk best wel een mooi en grappig verhaal vind ik altijd, hoe adopteer je nou een kind , je gaat naar een kindertehuis en zegt ik wil deze dat zou wel makkelijk zijn toch.

Kinderen die binnnen komen in zo’n tehuis krijgen denk ik een medische keuring maar er word ook gekeken naar of een kind wel geschikt is voor adoptie. kllinkt best raar.

Mijn ouders kwamen in het kindertehuis en Mijn broertje werd gekozen hij was geschikt en waarschijnlijk waren ze ook verliefd op zijn schattige lieve gezicht, babys zijn altijd schattig dus de keus zal vast snel gemaakt zijn haha.

Op dat moment werd voor mijn ouders ook bekend dat Ik mijn broertjes grote broer was.

Mijn ouders vonden dat je broers niet uit elkaar moet halen en zij besloten om mij ook te adopteren, althans dat wilde zijn maar dat ging niet zo makkelijk. Het moest eerst naar de thaise ambassade en weer naar de nederlandse ambassade, oftewel mijn ouders moesten een paar maanden wachten. Mijn broertje konden ze wel meenemen , ik moest nog even een paar maandjes wachten. In juli kwamen ze weer terug Het papier werk was rond , op 15 juli 1996 was mijn eerste stapjes is nederland.

Wat vond ik alles spannend , wie waren deze mensen, waar ben ik, waarom wil iedereen iets van mij? 

1 reactie

  1. fien op zegt:

    hoi

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *