Yana Okay, ik was opeens gestopt met m’n blog ‘Mama ben je wakker?’ omdat de kleine in een doos kroop. Waar was ik ..?
Ik was bij de creche en ge denkt ‘ah okay, ik ga vandaag nog eens een dag kunnen hebben’. Ik ga via de winkel naar huis. Afspraken doen zodat alle papieren in orde zijn. ’s Middags heb ik meestal een gesprek , hoe alles gaat. En dan kan ik een uurke slapen, denkte ge, maar ik moet de was nog doen en de keuken opruimen en dan is het drie uur en moet ge de kleine gaan halen hè! Dan ge komt thuis, 5 uur half 6, ge begint aan het eten, ge doet hem in ’t bad, ge speelt met hem, het avond-pappeke, ge legt hem in bed, de avond-afwas doen…. en zijt ge kapot hè!
Ik ga liggen en ik ben kapot! Ik val gewoon in slaap. En de dag daarna is het gewoon terug en dan denkt ge okay ’t zelfde ! En toch ben ik gelukkig. Ik ben kapot elke dag maar ik vind het niet zo erg. In het begin dacht ik ‘oh ik ga dat niet kunnen volhouden, ik ga dat niet kunnen’. Maar nu zijn we ook al bijna 11 maand verder. En…. ik heb al meer met hem meegemaakt dan normale ouders zouden moeten het gaat super he!
Wat brengt de dag…?
2 reacties
Gefeliciteerd met jouw zoontje 1 jaar!!
Hey Yana,
Ik ben ook bevallen in coronatijden en lees zoveel herkenbare dingen! De dag zit ook voor mij propvol en de vermoeidheid speelt me ook vaak parten… Eén lach van je kind maakt je helemaal warm vanbinnen en doet je de slapeloze nachten vergeten hé. Zelf heb ik ervaren dat de raadplegingen van Kind en Gezin vlak na de geboorte van mijn kindje werden uitgesteld, omdat er veel kindjes tijdens de lock-down niet konden langsgaan en deze kindjes eerst aan de beurt waren. Gelukkig kwam er een vroedvrouw aan huis om me tips te geven en me te helpen. Ik keek altijd uit naar de komst van mijn vroedvrouw, ook al was het ons derde dochtertje en hadden we dus al enige ‘ervaring’. Als ik met mijn dochter naar Kind en Gezin ga, dan hou ik eerlijk gezegd altijd een beetje mijn hart vast… Wat gaat de dokter nu weer zeggen? Zal de verpleegster terug over kunstvoeding beginnen omdat mijn kindje nu eenmaal klein en fijn is? Ik vond de gesprekjes met de vroedvrouwen aan huis bij alle drie mijn kindjes altijd veel leuker dan de gesprekjes bij de raadplegingen. Na de komst van de vroedvrouw voelde ik me gesteund en wist ik dat ik goed bezig was. Ik mocht hen altijd bellen. Welke hulpverlener was voor jou een steun en hoe maakte hij/zij voor jou het verschil?